Της εύκολης ζωής το μονοπάτι,
μην ακολουθήσεις.
Ασφαλτωμένους δρόμους με γραμμές
και γλαφυρές επιγραφές ν’ αποφεύγεις.
Δεν είναι εκεί που θες να πας.
Πάτα στο χώμα με τα πέλματα γυμνά,
ανέβα την πλαγιά, στ’ ορμητικό ποτάμι πήδα,
μα προς Θεού, στον δρόμο μη διαβείς.
Τι τους χρειάζεσαι τους αυστηρούς σηματοδότες;
Τις πινακίδες που χαράζουν την πορεία;
Όσο οι άνεμοι, θα κλυδωνίζουν της ζωής σου τον ασκό
και τα λαμπρά αστέρια, φάροι αδάμαστοι θα στέκουν
για τον ιερό σου τον σκοπό.
Προπάντων, τον χάρτη άφησε πριν ξεκινήσεις.
Τον ροδαλό τον ήλιο,
τη λινή σελήνη θα έχεις για πυξίδα.
Κι αν μες στο δάσος σύρεις και χαθείς,
στη μανιασμένη θάλασσα ξεπέσεις,
να μη λιγοψυχήσεις.
Ο Άλιος Γέρων θα σε επισκεφτεί, να μοιραστείς κάθε σου
σκέψη,
η Αρετή και η Κακία, το ήθος σου για να σμιλεύσεις.
Κι αν πάλι, με σαρκοβόρα πλάσματα συναντηθείς,
πιστός να μείνεις στον εαυτό σου, ν’ αμυνθείς,
ποτέ στα πόδια μην το βάλεις.
Το ξέφωτο που καρτερείς, μπροστά σου είναι,
μ’ αν δεν προλάβεις να το δεις,
πανάξια θ’ αναληφθείς.
ΤΕΛΕΙΟ!!!!
Ο Δρομος ! Υπεροχο ποιημα ! Αυτος ο δρομος ειναι που ολοι αναζηταμε τι τους χρειαζομαστε τους αυστηρους σηματοδοτες .. πατα στο χωμα με πελματα γυμνα … στχοι αληθινοι με νοημα βαθυ για μια πραγματικοτητα τοσο εγκλωβισμενη … Μπραβο
Ωραία ροή ως προς τη συγγραφή κι ένα βαθύτερο νόημα να αναβλύζει, για τον διαβάτη που ξαποσταίνει να δροσιστεί με σθένος, εφόδιο απαραίτητο, γι’ αυτό μπορεί και συνεχίζει. Αποδίδεται σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που σου προσφέρει απλόχερα διεξόδους, στα δύσβατα και αδιέξοδα μονοπάτια της ζωής!!!
Ωραίο!
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω ούτε στάλα περισσότερο από ό,τι ήδη συμφωνώ με το όμορφο αυτό μήνυμα τούτου του ποιήματος. Συγχαρητήρια. Καλή επιτυχία!
Ωραίο!