Άφιλτρα κάπνιζε. Γούσταρε να παίζει με τη γλώσσα του τα μικρά κομμάτια καπνού που σφηνώνανε ανάμεσα στα μπροστινά δόντια. Ύστερα τα έφτυνε με λύσσα. Ρουφούσε λαίμαργα τον καπνό. Σα να μη χόρταινε τη γεύση του. Το πλακέ πακέτο Καρέλια καρφωμένο μόνιμα στην αριστερή παλάμη. Ανάγλυφο τατουάζ.
Βλέμμα χαμηλωμένο. Να κρύβει τη λύσσα του θυμού που του περόνιαζε τα σωθικά. Το φαρδύ μέτωπο κρύβανε δυο μαύρες τούφες απ’ τα σγουρά του μαλλιά. Στα μάγουλά του καρφωμένα γένια λίγων ημερών. Του φορτώνανε μια πενταετία. Έμοιαζε να κοντεύει τα σαράντα. Αν τον ρωτούσες, θα σου ’λεγε πως ένιωθε γέρος.
Αντισυμβατικός. Ρίσκαρε χωρίς δεύτερη σκέψη. Στη δουλειά, στη διασκέδαση, στον έρωτα. Αμείλικτος διώκτης ντεκαφεϊνέ καταστάσεων. Φορτωμένος ισόβια το ρίσκο του πάθους. Ισορροπούσε σε τεντωμένο σχοινί. Μόνο έτσι ένιωθε ότι ζούσε.
Στάθηκε στη μέση του σκοτεινού παράδρομου. Άνοιξε διάπλατα τα χέρια του ψηλά. Ικέτης αρχαίας τραγωδίας. Σήκωσε το κεφάλι προς τον ουρανό κι έκλεισε τα μάτια. Άφησε τη βροχή να του μαστιγώνει το πρόσωπο.
Έμεινε ακίνητος σ’ αυτή τη θέση κάμποση ώρα. Μουσκεμένος ως το κόκαλο, με την ψυχή στεγνή από αισθήματα, άρχισε να σέρνει τα βήματά του στο πουθενά. Από κει που είχε έρθει.
Ξάφνου την είδε. Στεκόταν φανερά αμήχανη δίπλα σ’ ένα Cherokee, στην άκρη του δρόμου. Αναζητούσε με το βλέμμα βοήθεια. Μια αστραπή αυλάκωσε τον ουρανό κι άφησε να φανεί καθαρά η αγωνία στο πρόσωπό της.
Την πλησίασε με γοργό βήμα. Το βλέμμα του καρφωμένο στο πρόσωπό της, ανίχνευε ψήγματα αντίδρασης στη θέα του. Έτσι έκανε πάντα. Προτιμούσε να αιφνιδιάζει. Παράλληλα οργάνωνε αστραπιαία τις άμυνές του. Ψυχογραφούσε με στυλωμένο βλέμμα τη συμπεριφορά των γύρω του. Προτού οι κουβέντες και τα ψεύτικα χαμόγελα αλλοιώσουν την πραγματική εκτίμηση. Στη ζούγκλα της κοινωνίας, μόνο ο αιφνιδιασμός και η επιθετική πρωτοβουλία σε προφυλάσσουν από τις παγίδες.
Είχε χαλάσει το αυτοκίνητό της. Ξαφνικά όπως οδηγούσε. Στα μεγάλα της μαύρα μάτια την απόγνωση αντικαθιστούσε ελαφριά αμηχανία, όταν την πλησίασε. Τη ρώτησε αν χρειαζόταν βοήθεια. Χαμογελώντας, της είπε να τρέξει στο πιο κοντινό πρακτορείο να παίξει Λόττο. Είχε πέσει σε μάστορα συνεργείου αυτοκινήτων!
Γέλασε και του υποσχέθηκε να το κάνει αν τα κατάφερνε. Αστεία πράματα. Από τα δεκαπέντε του σε συνεργείο αυτοκινήτων. Η μουντζούρα είχε ποτίσει το δέρμα του. Ήξερε τις μηχανές καλύτερα απ’ τους ανθρώπους. Αυτές τις ρεγουλάριζε στο άψε σβήσε. Εκείνους δεν κατάφερε ποτέ να τους κουμαντάρει.
Του πήρε μερικά λεπτά να διορθώσει τη βλάβη. Εκεί, στην άκρη της λεωφόρου, ανάμεσα στα φώτα και τα κορναρίσματα ανυπόμονων οδηγών, κάτω από το φως των κεραυνών που έκαναν τη νύχτα μέρα, μούσκεμα μέχρι το κόκαλο, ένιωσε ζωντανός μετά από πολύ καιρό. Συγκεκριμένα μετά από οχτώ μήνες. Όσους τσαλαβουτούσε στη μελαγχολία της ανεργίας. Όπως τώρα τσαλαβουτά στα λασπόνερα.
Έφερε αστραπιαία στο νου τη σκηνή της απόλυσης. Βουβή σκηνή. Σαν από ταινία παλιού κινηματογράφου. Δε θυμάται σχεδόν τίποτα. Εξόν από τα υγρά μάτια του κυρ-Παναγιώτη.
Το ψυχανεμιζόταν καιρό. Απλά αρνιόταν να το συνειδητοποιήσει. Μετά από δέκα χρόνια στο συνεργείο, το πονούσε σαν να ’τανε δικό του. Τον μάστορα τον ένιωθε πατέρα του. Γι’ αυτό, αρνήθηκε να τον ακούσει να δικαιολογεί την απόφασή του. Του σφάλισε το στόμα με την παλάμη, τον αγκάλιασε κι έκρυψε τα δάκρυα απ’ το βλέμμα του.
Φεύγοντας, άφησε το θυμό να ορμήσει έξω απ’ τα στήθια του.
Θύμωνε που άφησε κάποιους να του κλέψουν την αξιοπρέπεια. Βλαστημούσε αυτούς που του φορτώσανε την ντροπή και την ταπείνωση σε ομόλογα και δάνεια. Έβριζε όσους του φυτέψανε στην ψυχή ενοχές, γιατί ζούσε ανεξάρτητος. Μισούσε αυτούς που τον ανάγκασαν να αντικρύσει τα βουρκωμένα μάτια του κυρ-Παναγιώτη. Σκεφτόταν τη δύναμη που έκρυβε μια τέτοια σκηνή από μόνη της.
Άραγε πόσα μνημόνια θα χρειάζονταν να τη σβήσουν απ’ την ψυχή των τρωκτικών;
Μια δυνατή βροντή διέκοψε τις σκέψεις του. Εκείνη δίπλα του, έσταζε ολόκληρη από τη βροχή. Την παρατήρησε προσεχτικά από κοντά. Λεπτά χαρακτηριστικά, μαύρα μεγάλα μάτια, αποφασιστικό λακκάκι στο σαγόνι, μακριά μαλλιά μουσκεμένα. Ένα δερμάτινο μπουφάν είχε εμποδίσει τη βροχή να περάσει στο σώμα της. Παρ’ όλα αυτά, έτρεμε από το κρύο.
Ετοιμάστηκε να την αφήσει να φύγει. Τον ευχαρίστησε και του πρότεινε αν ήθελε να τον πάει στον προορισμό του με το αυτοκίνητο. Αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας ότι πήγαινε κάπου κοντά. Τι να της έλεγε; Ότι θα συνέχιζε να περιδιαβάζει άσκοπα μέσα στην καταιγίδα; Ότι αυτό έκανε εδώ κι οχτώ μήνες; Ότι κουβαλούσε μαζί του τόνους απογοήτευσης και θυμού; Ότι ένιωθε αδύναμος;
Τον παγίδεψε έξυπνα. Του θύμισε την υπόσχεσή της για το Λόττο. Δεν είχε μπει ποτέ της σε πρακτορείο. Έπρεπε να τη συνοδεύσει. Για το γούρι. Κι έπειτα ας έφευγε.
Τη συνόδευσε μέσα στη βροχή. Μέχρι το πιο κοντινό πρακτορείο. Τον απήγαγε εκόντα άκοντα. Ως το σπίτι της. Μετά από λίγο λέρωνε με τις λασπωμένες του μπότες ένα κιλίμι. Όλη η μαγεία της συνάντησης ξεθώριασε μονομιάς.
Δεν ήτανε μέρος για τα γούστα του τούτη η σπιταρόνα! Περιδιάβασε το βλέμμα του έκπληκτος στο τεράστιο καθιστικό. Αγκάλιασε με το βλέμμα τις βελούδινες κουρτίνες, τους πίνακες ζωγραφικής, τα σύγχρονα διακοσμητικά τέχνης πάνω στ’ ακριβά έπιπλα.
Χαμογέλασε πικρόχολα. Λάθος άνθρωπο βρήκε η μοίρα να περιγελάσει, σκέφτηκε. Ετοιμάστηκε να την κοπανήσει, βρίσκοντας μια φτηνή δικαιολογία. Δεν πρόλαβε να κουνήσει και τον πρόλαβε χαμογελαστή, τυλιγμένη σ’ ένα τυρκουάζ μπουρνούζι.
Έμεινε ακίνητος να την κοιτάζει. Αποσβολωμένος από την απλότητα της ομορφιάς της που ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με την περιρρέουσα χλιδάτη ατμόσφαιρα. Ένιωθε πετρωμένος. Κάτι τον εμπόδιζε να κινηθεί. Και δεν ήταν σίγουρα οι λασπωμένες του μπότες.
Σε πέντε μήνες έκλεινε τα τριάντα πέντε. Δούλευε σε μεγάλη ιδιωτική τράπεζα. Εκείνος πέρασε μία και μοναδική φορά το κατώφλι τράπεζας. Όταν ζήτησε δάνειο για ένα ταξίδι στην Κούβα. Το βιογραφικό της φορτωμένο πτυχία. Με σπουδές στο εξωτερικό. Εκείνος μόλις και μετά βίας πήρε απολυτήριο Γυμνασίου. Οι μαχαιριές τον χαράκωναν σαδιστικά.
Συνάντηση. Ο έρωτας είναι συνάντηση. Το θυμάται καλά, γιατί του έκανε εντύπωση όταν το διάβασε. Η αλήθεια είναι ότι διάβαζε. Φιλοσοφία κυρίως. Πού στο διάολο απόχτησε αυτό το κουσούρι, ποτέ δεν κατάλαβε.
Και μακελειό θυμάται ότι είναι ο έρωτας. Δεν ξέρει αν το διάβασε αυτό ή το ’βγαλε απ’ το μυαλό του. Σημασία είχε ότι συμφωνούσε απόλυτα. Με τη δεύτερη εκδοχή. Τη βίωσε αρκετές φορές. Μιας και το πάθος του να ζήσει γεμάτα όπως έλεγε, τον έσπρωχνε να αναλαμβάνει ρίσκα. Αυτά συνήθως κατέληγαν σε μακελειό. Της ψυχής του ή των άλλων, ποσώς τον ενδιέφερε.
Καθισμένος αναπαυτικά στη δερμάτινη πολυθρόνα του σαλονιού, αναρωτιέται πότε θα τον παραμονέψει ένα καινούριο μακελειό. Γιατί είναι σίγουρος. Την ερωτεύτηκε. Από μια τυχαία συνάντηση.
Νιώθει άβολα. Σα να γέμισε ξαφνικά ενοχές. Ζει ένα εφιάλτη. Είναι δυνατό εκείνος, ένας μουντζούρης, ένας ασυμβίβαστος, ένα ρεμάλι, να καψουρευτεί μια διευθύντρια τράπεζας;
Βλέπει κιόλας τα ειρωνικά χαμόγελα των φίλων του. Κάτοικος Εκάλης ο τεχνίτης της Κοκκινιάς; Με Armani αυτός που αγόραζε τζιν από τα καλάθια; Όχι, δε θα κατέληγε φλώρος. Το πήρε απόφαση. Η ιστορία αυτή δεν οδηγούσε πουθενά. Πυρκαγιά έμοιαζε. Μόνο αποκαΐδια θ’ άφηνε πίσω της. Όσο πιο γρήγορα τέλειωνε, τόσο πιο εύκολο θα ήταν για όλους.
Κι εκείνη; Τι είχε να πει για όλα αυτά; Ήταν ερωτευμένη. Απλά. Θα άφηναν το χρόνο να αποφασίσει. Είχαν δικαίωμα τουλάχιστον να δοκιμάσουν. Σε τελευταία ανάλυση, ήταν κάτι πάνω από τις δυνάμεις της. Δεν την ενδιέφερε ούτε η Κοκκινιά ούτε το συνεργείο ούτε το τζιν απ’ τα καλάθια.
Τον αγκάλιασε. Σφράγισε την επιθυμία της μ’ ένα γλυκό φιλί. Έκαναν έρωτα κλείνοντας το μάτι στις συμβάσεις των ανθρώπινων σχέσεων. Ζούσαν για το σήμερα, παρασυρμένοι από ένα αόρατο νήμα που τους έδενε σφιχτά. Τόσο σφιχτά που τους οδήγησε μετά από μερικούς μήνες στα σκαλιά της εκκλησίας.
Να μη βάλει γραβάτα. Η μοναδική του απαίτηση. Και να μην τραβήξει κανείς φωτογραφίες. Τις μισούσε. Του θύμιζαν χαμένες ευκαιρίες. Του το υποσχέθηκε μ’ ένα φιλί. Γι’ αυτό κι έμεινε εμβρόντητος όταν άστραψε το φλας. Ήταν χτύπημα κάτω απ’ τη ζώνη.
Μεμιάς όλα γκρεμίστηκαν. Σα να ξύπνησε από ’να εφιάλτη. Αν σήμερα τον κορόιδεψε μια φορά, θα τον είχε του χεριού της για πάντα. Ναι, την αγαπούσε παράφορα. Όπως δεν αγάπησε ποτέ. Δε θ’ άφηνε όμως το πάθος του να κηλιδώσει την αξιοπρέπειά του.
-Όχι φλας, ρε είπαμε! Γιατί με κορόιδεψες; Γιατί;
Οι φλέβες του λαιμού του πετάχτηκαν, έτοιμες να εκραγούν.
-Τι πάθατε, κύριε; Ηρεμήστε.
Κοίταξε ξαφνιασμένος πίσω του. Ένας μεσήλικας τον κρατούσε από τους ώμους φανερά ταραγμένος. Βρισκόταν στο κεφάλι μιας ουράς που περίμενε υπομονετικά. Μπροστά του, πίσω από ένα γκισέ, αντίκρισε εκείνη! Τον κοίταζε τρομαγμένη με τα δυο μεγάλα εκφραστικά της μάτια!
Μπροστά της μια μικρή πινακίδα όριζε την ιδιότητά της. Μαρία Κολέτση. Δ/ντρια Τμήματος Επιδομάτων ΟΑΕΔ.
Έξω η καταιγίδα καλά κρατούσε. Μια αστραπή φώτισε το πρόσωπό της. Νόμισε πως του χαμογέλασε. Της χαμογέλασε κι εκείνος. Έπειτα με μια απότομη κίνηση έσκισε την καρτέλα με τα ένσημα που κρατούσε. Πέταξε ψηλά τα κομμάτια, κομφετί ανεργίας, χαμογέλασε και γλίστρησε έξω από τη σαστισμένη ουρά.
Άρχισε να τρέχει μέσα στη βροχή. Ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Αντίθετα από την κίνησή τους. Παράξενο. Δεν τον ακουμπούσε τίποτα. Έμοιαζε αόρατος. Ακόμα κι η νταλίκα που ήρθε με φόρα πάνω του δεν τον άγγιξε. Μόνο τα φώτα της τον στράβωσαν.
Έβαλε στο στόμα ένα Καρέλια. Άφιλτρα κάπνιζε. Έφτυσε με λύσσα τον καπνό που είχε σκαλώσει στα μπροστινά του δόντια. Ρούφηξε λαίμαργα.
Παραξενεύτηκε. Δεν ένιωθε τη γεύση του…
Γιάννης Παναγιώτου
Καταπληκτικά δοσμένη η απώλεια…
Κινηματογραφική αφήγηση! Κομφετί συναισθημάτων για όσα ζούμε και μια πικρή επίγευση για όσα χάνουμε…
Εικόνες έντονες που αποτυπώνονται στο νου. Εξαιρετικό τέλος.
Εξαιρετικό!! Έντονος και πολύ παραστατικός ο τρόπος που δίνεται βήμα βήμα η πλοκή της ιστορίας!ηΗ κατάληξη εντυπωσιακή!
Ρυθμός και συγκίνηση σε μια αφήγηση που μοιάζει κινηματογραφική!Κομφετί συναισθημάτων για όσα ζούμε και μια πικρή επίγευση για όσα χάνουμε…
Τώρα θέλω κι εγώ τσιγάρο…
Πολυ ομορφη γραφη! Και το τελος υπεροχο!!
ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ ΜΟΥ ΠΑΚΕΤΟ ΑΠΟΨΕ ΜΠΗΚΕΣ…
Βροχή λέξεων, καταιγισμός εικόνων που μας ξυπνούν από τον καθημερινό μας λήθαργο,αφήνοντας μια πικρή γεύση στο στόμα κι όχι μόνο σ΄αυτό…
Θερμά συγχαρητήρια!
Ο στίχος του Ελύτη αντί για άλλο σχόλιο:
«Ό,τι σώσεις μες στην αστραπή καθαρό στον αιώνα θα διαρκέσει».
Η αφήγηση σε παρασύρει τόσο πολύ που “νιώθεις” την βροχή στο κόκκαλο σου…εξαιρετική δουλειά
Έντονο γεμάτο εικόνες και συναισθήματα σε απορροφά…..
Μπράβο Γιαννη
Πολύ όμορφο! Με ταξίδεψε…
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΡΟΚΑΡΕΙ ΜΕΧΡΙ…ΘΑΝΑΤΟΥ!!
Εξαιρετικό!!!!! Το τέλος “όλα τα λεφτά”
Υπέροχο! Κινηματογραφική αφήγηση, ζωντανές εικόνες, λιτή και ρεαλιστική γραφή! Πραγματικά εκτυλίχθηκε η ιστορία μπροστά στα μάτια μου!
Τέλειο…!!!!!!
Μπράβο αδερφέ…!!!!! Τέλειο και συγκινητικό….!!!!!
Τέλειο μου δημιουργεί πολλές εικόνες και συναισθήματα….!!!!! Καταπληκτικό….!!!!
Εικόνες, συναισθήματα και συγκίνηση…..!!!!!! Τέλειο…!!!!!
Μπράβο Γιάννη!!! Πολύ ωραίο!!!
Δυνατό από την αρχή μέχρι το τέλος! Εξαιρετικό! Μπράβο!
Πολύ καλό συγχαρητήρια
τέλειο πολύ δυνατό !!!
Μεστη και ζουμερη πενα…τα αστραποβροντα τι τα ηθελες ??? Εξαιρετικο διηγημα….
Καταπληκτικό!!! Καιρό είχε να μου τραβήξει κάτι την προσοχή!!!
Πλουσιο σε εικονες και συναισθηματα,εντονες περιγραφες και αντισυμβατικο τελος!!Μπραβο σας,το απολαυσαμε!!!
“Ψιλόβροχο
μες στη στενή μας ρούγα,
το βράδυ φεύγει σαν πουλί
με μια μονή φτερούγα… ”
ΑΚΡΩΣ ΠΟΙΗΤΙΚΟ…
ΥΠΕΡΟΧΟ …ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΩΛΙΣ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΟΣΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΑΡΚΕΙ Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΧΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ.
Καταπληκτικό, Σε ταξιδεύει με τις έντονες εικόνες του. Συγχαρητήρια κύριε Γιάννη.!!
Υπέροχη γραφή !! Έντονο συναίσθημα !! Τέλειο!!
Ωραία ανατρεπτικό. Φαντασιακό και πραγματικό σε τέλειο χορό. Μπράβο!!!
Συγχαρητηρια!!! Ανυπομονω για το επομενο!
Οι αντιθέσεις γράφουν στο πετσί, όπως η βροχή στο χώμα… Μπράβο!!
υπεροχο ταξιδι μπραβο
μπραβο γιαννη πολυδυνατο
συγχαρητήρια ,πολύ έντονα συναισθήματα
Πολύ καλό.Μπράβο Γιάννη.
Πολύ καλό. Μπράβο Γιάννη.
Φανταστικό!!
ΔΥΝΑΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΝΤΟΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!! ΜΑΣ ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΓΙΑΝΝΗ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ!!
Ωραία αφήγηση, κλιμάκωση συναισθημάτων πολύ ωραίο τέλος…
Υπέροχο!!! Αφήγηση που σε παρασύρει, έντονα συναισθήματα, εικόνες κινηματογραφικές και το τέλος εκπληκτικό! Συγχαρητήρια!!!
ΑΠΛΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ. ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ….
Συγχαρητήρια κ.Γιάννη
Εξαιρετική δουλειά
Καλό
Μπράβο δάσκαλε!!!
Υπέροχο!!! Μπράβο Γιάννη.
Εξαιρετικό !! Μπράβο Γιάννη.
Εξαιρετικό!!!
Εξαιρετικό!!!!!! Το διάβασα απνευστί!!!! Συγχαρητήρια Γιάννη!!!!!