Αγαπητοί φίλοι, διαβάστε τη συνέντευξη της Νάνσυς Γιοβάνογλου, συγγραφέα της ποιητικής συλλογής «Ατροφικές Συνειδήσεις», εκδόσεις Πηγή. Η Αθανασία (Νάνσυ) Γιοβάνογλου σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήµιο Κρήτης, στο Ρέθυµνο, και αργότερα εξειδικεύτηκε στην ειδική αγωγή και τις µαθησιακές δυσκολίες. Το πάθος της και η βασική της προτεραιότητα, όλα αυτά τα χρόνια, δεν έπαψε να είναι η συγγραφή ποιηµάτων.
Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα για τη συγγραφή της ποιητικής σας συλλογής «Ατροφικές Συνειδήσεις»;
Δεν μπορώ να πω ότι τα ερεθίσματα για τη συγγραφή του βιβλίου προέρχονται από κάπου συγκεκριμένα. Τα πάντα αποτελούν εν δυνάμει ερεθίσματα. Γι’ αυτήν την ποιητική συλλογή, εμπνεύστηκα από την αβεβαιότητα και τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες της νέας γενιάς, από τα βιώματα γνωστών κι αγνώστων και φυσικά από συναισθήματα δικά μου, όπως αυτά του ανεκπλήρωτου έρωτα, της αγάπης, της απώλειας και της απογοήτευσης.
Πώς εμπνευστήκατε τον τίτλο της συλλογής;
Ο τίτλος προήλθε με μία αβίαστη φυσικότητα. Σκεπτόμουν, πως οι άνθρωποι τη σημερινή εποχή δεν αφιερώνουν τον απαιτούμενο χρόνο για να κατανοήσουμε τον εαυτό μας, να καλλιεργήσουμε τη σκέψη μας, καθώς και να φιλτράρουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας… εξ’ ου και οι συνειδήσεις είναι ατροφικές.
Πόσο καιρό διήρκεσε η συγγραφή του έργου σας;
Κάποια από τα ποιήματα, ήταν ήδη «έτοιμα», οπότε αφού πέρασαν από μία δεύτερη επεξεργασία, τα ενσωμάτωσα με τα καινούργια τα οποία είχα γράψει μέσα σε τρεις μήνες (πάνω κάτω).
Έχετε δεχτεί αρνητικές κριτικές; Αν ναι, κατά πόσο σας επηρεάζουν;
Μέχρι στιγμής δεν έχει φτάσει στα αυτιά μου κάποιο αρνητικό σχόλιο, αλλά απ’ την άλλη, δεν είναι και κάτι που θα με τρόμαζε.
Γιατί -κατά τη γνώμη σας- οι αναγνώστες πρέπει να διαβάσουν το έργο σας;
Γιατί είναι κάτι αληθινό. Σχεδόν όλο το βιβλίο μιλάει για τον ανεκπλήρωτο έρωτα που οδηγεί σ’ έναν βαθύτερο πόνο και στην αναζήτηση μίας διεξόδου. Όλοι μας έχουμε βιώσει τέτοιες καταστάσεις, επομένως πιστεύω ότι οι περισσότεροι αναγνώστες θα ταυτιστούν λίγο έως πολύ με τα ποιήματα και θα τους δημιουργηθούν έντονα συναισθήματα.
Απευθύνεστε σε ένα συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό;
Όχι. Πιστεύω ότι η ποίηση πρέπει να είναι για όλους, γι’ αυτό σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι δυσνόητη.
Ποιο λογοτεχνικό είδος προτιμάτε να υπηρετείτε διά της συγγραφής; Με ποιο δεν θα καταπιανόσασταν ποτέ;
Προτιμώ την ποίηση. Δε θα καταπιανόμουν ποτέ με τα μυθιστορήματα φαντασίας.
Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;
Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να γράφονται βιβλία με απώτερο στόχο το οικονομικό όφελος. Εγώ γράφω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Είναι ένας τρόπος έκφρασης, μία κατάθεση συναισθημάτων και σκέψεων.
Τι σημαίνει για σας «ποίηση»;
Ποίηση για μένα σημαίνει καταφύγιο. Μέσω αυτής, μπορώ και κρατάω μία ισορροπία, είτε διαβάζοντάς την, είτε γράφοντάς την. Είναι ένα είδος ψυχανάλυσης, μία προσπάθεια συμφιλίωσης κι εξερεύνησης του εαυτού μου.