Είναι νωρίς ακόμα, αγάπη μου.
Πώς να τα νιώσεις όσα δειλά εγώ πρεσβεύω;
Δίχως τα χείλη μας σφραγίδα ν’ ανταλλάξουνε,
δίχως το άγγιγμα ενδελέχεια να φέρει;
Είναι νωρίς ακόμα, αγάπη μου
και λογικό στο μέλλον να τρομάξεις
μα θα ν’ γλυκό το σμίξιμο κι αέναο
και ας κρατήσει μια στιγμή μονάχα.
Είναι νωρίς ακόμα, αγάπη μου
κι ας είν’ το δείλι μας σύντομα ορισμένο.
Να σου μηνύσω πώς εγώ για τα μελλούμενα,
που βλέπω, θα ‘ρθουν καραβάνια του ολέθρου;
Είναι νωρίς ακόμα, αγάπη μου
και αν τα θέλω τώρα είναι πλανεμένα,
θα δείξει έπειτα ανάσων μας συνταίριασμα.
Πώς να μαντέψω εγώ την τύχη του Κυκλώνα;
Είναι νωρίς ακόμα, αγάπη μου
κι εγώ ‘μαι άπειρη στου έρωτα τερτίπια.
Εξαγνισμό αξιώνω κι όμως τίποτα
δεν θα με λύτρωνε απ’ των χειλιών σου νέκταρ.
Μα… είναι νωρίς ακόμα αγάπη μου
κι εγώ νωρίς σε έκρυψα στα στήθια.
Μα το νωρίς μας είναι τώρα αργός θάνατος
κι εγώ γυμνή και άοπλη είν’ αλήθεια.