Έχω ζήσει τους κόσμους σας μα και πολλούς άλλους.
Έχω ζήσει αρκετά μέσα σας ώστε να γνωρίσω τις μύχιες σκέψεις που σας κυκλώνουν τα ανήλιερα δειλινά.
Έχω ταξιδέψει σε μέρη όπου οι άνθρωποι κοιτούν από ψηλά μα δε βλέπουν τίποτα.
Μέρη που το εγώ δεν μαζεύεται γύρω από το κέντρο.
Κόσμος που διάλεξε το είναι, κόσμος που διάλεξε το τώρα μα και κόσμος που διάλεξε την φυγή.
Ψηλές μπότες πάνω σε σκισμένα καλτσόν.
Άρρωστες συνειδήσεις συνθέτουν τα άμορφα σώματά μας.
Ύποπτα βλέμματα ρίχνουν επάνω σου τις σπίθες της στάχτης που δεν ακούμπησες.
Τρως τα νύχια σου και οι κόκκοι της γης παρερμηνεύουν το άρωμά σου.
Τι κοιτάς, ρε μαγκάκο;
Η δόξα της μάταιης έκδοσης σε κρατάει ακόμα δέσμιο σε τόπους όπου η έμπνευση έχει ξεχαστεί.
Γράψε για σένα, όχι τις επιθυμίες σου.
Γι’ αυτό που σου πρόσφερε η άνυδρη σκέψη
Ή και γι’ αυτά που πήρε μακριά σου.
Γερνάς και τίποτα ωραιότερο δεν παίρνεις.
Κίνηση νοητική για να μην ηρεμήσεις, κίνηση ρεαλιστική για να μην αναπνεύσεις.
Έρημες χώρες απ’ τις οποίες έφυγες πλούσιος.
Εύποροι γήινοι που δεν αξίζουν να είναι.
Ίσως αξίζουν το λόγο σου.
Όχι γι’ αυτό που είναι μα γι’ αυτό που θα μπορούσαν να γίνουν.
Απορείς; Γελάς; Λυπάσαι ακόμα;
Διαλύσαμε την θλίψη με διαλύτη την κίνηση.
Αποδομούμε τον πολιτισμό σας κάθε φορά που ξεπερνάμε τον εαυτό μας.
Κίνηση σε τέσσερα πόδια συν τον φόβο της κλοπής.
Ρόδα στο ύψος των ματιών και η περιγραφή του ανατολικού συστήματος φαντάζει απλή αλλά και μοιραία.
Μια γουλιά λαδιού ισοδυναμεί με τέσσερα λίτρα νερό μιας και οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι.
Βγάλε το γυαλί μπας και σε τυφλώσει επιτέλους ο ήλιος
Σφίξε την αλυσίδα μήπως και ξεχάσεις για λίγο την πείνα
Κοίτα πίσω απ’ την πλάτη σου και σήκωσε ψηλά τις άμυνες
Συνδέσου με την απέναντι ήπειρο και ξέχνα τους τοίχους που απαρτίζουν τις σχέσεις σου
Ψάξε τι είσαι απλά για να ξοδέψεις τον χρόνο σου εποικοδομητικά
Ή τουλάχιστον για να νομίζεις ότι το κάνεις
Νιώσε ότι έχεις τον έλεγχο, ώστε να ικανοποιήσεις την μικροπρέπειά σου
Φέρε τα υπάρχοντά σου πιο κοντά και μη μεγεθύνεις την υπό προστασία σου περιοχή
Πάρε έναν στρατιώτη και έναν ξένο και ασ’ τους να σφαχτούν για την τιμή της πατρίδας
Δες τα άσπρα στίγματα και τα μάτια των περαστικών που βιάζονται να ξεφύγουν απ’ οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουν
Γύρνα στην περιοχή που μεγάλωσες ή σ’ αυτήν που θα ήθελες να μεγαλώσεις και νιώσε την επίπλαστη ασφάλεια των γνωριμιών και των βρώμικων στενών της
Παρακολούθησε τα βήματα και τους πνιχτούς αναστεναγμούς ανθρώπων που δεν θα ήθελες να μοιάζεις
Μίλα στον εαυτό σου σε δεύτερο πρόσωπο και γλύτωσε από την μοναξιά
Βάλε ένα τέλος σε ό,τι ονειρεύτηκες μόνο και μόνο από έλλειψη χρόνου.
Σου είναι το χαρτί ό,τι ο κάδος για μια εύρυθμη πόλη.
Αποβάλλω το κτήνος και νιώθω γυμνός.
Υπόσχομαι το τέλος μα η γείωση είναι πιο ισχυρή.
Ένας για το χαρτί μα άλλος για τη ζωή.
Υπόσχεση από μας σε μας:
Δεν θα ζήσουμε σα δούλοι.
Vita Brevis
Πολύ όμορφο ποίημα. Αγγίζει πτυχές της κοινωνικής και ατομικής πραγματικότητας που τείνουμε να αρνούμαστε. Ένα κατηγορώ στο εγωιστικό τέρας μέσα μας, αλλά και μία προτροπή για να δείξουμε στον εαυτό μας πώς να ανθίσει μέσα σε κάτα τ’άλλα συμβιβαστικούς και δυσβάσταχτους καιρούς.
Ευχαριστώ πολύ!